• Home
  • Ιστορία
  • Ο σεισμός του 1978 και η καταραμένη πλατεία Ιπποδρομίου

Ο σεισμός του 1978 και η καταραμένη πλατεία Ιπποδρομίου

Τρίτη 20 Ιουνίου 1978 και ώρα 23:03. Η ώρα του μεγάλου σεισμού της Θεσσαλονίκης, ύψους 6,5 ρίχτερ. Ένα και μόνο κτίριο καταρρέει και έτσι γεννιέται ο αστικός μύθος της πλατείας Ιπποδρομίου. Ο σεισμός του 1978 στην Θεσσαλονίκη έμελλε να γράψει την δική του ιστορία.

Οι αστικοί θρύλοι αποτελούν ιστορίες ή θρύλους —συνήθως φανταστικών— γεγονότων που διαδίδονται μαζικά. Ωστόσο, δεν είναι απαραιτήτως δημιουργήματα της φαντασίας, καθώς αρκετοί θρύλοι στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Κάποιοι αστικοί θρύλοι έχουν καταφέρει να επιβιώσουν για αρκετά χρόνια με μικρές παραλλαγές. Ένας από αυτούς είναι και της πλατείας Ιπποδρομίου που για πολλούς θεωρείται καταραμένη. Όλα ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 1978 όταν ένας μεγάλος σεισμός 6,5 ρίχτερ χτύπησε την Θεσσαλονίκη.

Ιούνιος 1978, ο σεισμός χτυπά την Θεσσαλονίκη

Η Θεσσαλονίκη ταρακουνιέται από έναν μεγάλο σεισμό ύψοτς 6,5 ρίχτερ, που έχει ως αποτέλεσμα την κατάρρευση μιας και μόνο οικοδομής στην πλατεία Ιπποδρομίου. Πρώτα κόπηκαν τα δύο τελευταία πατώματά, ενώ στην συνέχεια κατέρρευσε ολόκληρη. Ίσως να μην είχε ισχυρά θεμέλια, ίσως να ήταν κατασκευαστικό λάθος, ίσως να υποχώρησε το έδαφος και να προκάλεσε την πτώση της. Ίσως πάλι στο γεγονός αυτό να οδήγησε μια αλυσίδα μακάβριων γεγονότων.

Η ιστορία που γέννησε τον μύθο

«Κατοικήσαμε το σπίτι αυτό πού για χρόνια ήταν κλειστό, χωρίς να γνωρίζουμε την μοίρα των προηγούμενων ιδιοκτητών του. Είμασταν μια ευτυχισμένη οικογένεια και οι γονείς μου είχαν άλλα τρία παιδιά. Οι γείτονες πού γνώριζαν την ιστορία του, μας έβλεπαν με δυσπιστία και άλλες φορές με τρόμο. Οι γονείς μου όμως δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ήθελαν να πούν τα τρομαγμένα τους βλέμματα. Ένα βράδυ ένας αλαφροϊσκιωτος της γειτονιάς, κτύπησε την πόρτα μας. Ζήτησε να δει τον πατέρα μας προσωπικώς. Στην συζήτηση εκείνη πού λίγα κατάλαβε ο πατέρας μου, ο άνδρας αυτός του παρέδωσε ένα μικρό βιβλιαράκι δέκα περίπου σελίδων, χωρίς συγγραφέα, με τίτλο: «Ο ΑΙΜΟΡΑΓΩΝ ΛΙΘΟΣ».

Στο βιβλιαράκι αυτό περιγραφόταν η ιστορία μιας μαρμάρινης στήλης στην οποία ήταν γραμμένα 18.000 ονόματα. Η στήλη αυτή ορθωνόταν στο σημείο που αργότερα κτίστηκε το σπίτι μας. Μία φορά τον χρόνο η στήλη αιμοραγούσε και οι Θεσσαλονικείς πού ήταν οπαδοί αλλόκοτων δοξασιών συγκεντρώνονταν εκεί και έκαναν μία Τελετή για να εξιλεωθούν από το αίμα των νεκρών που ήταν αναγραμμένοι στην στήλη.

Όταν ο Θεοδόσιος κατέσφαξε τους 18.000 Θεσσαλονικείς

Το βιβλιαράκι εκείνο έγραφε πως η στήλη ήταν τοποθετημένη στο κεντρικό σημείο του αρχαίου Ιπποδρόμου της Θεσσαλονίκης που έδωσε το όνομά του στην πλατεία. Όταν ο Θεοδόσιος κατέσφαξε τους 18.000 Θεσσαλονικείς, τα συσσωρευμένα πτώματα λένε πως κάλυψαν την στήλη αυτή και το αίμα τους πότισε βαθειά το μάρμαρο. Τρομοκρατημένοι οι εναπομείναντες Θεσσαλονικείς, θέλησαν να τιμήσουν τους νεκρούς εκείνους, δεν τολμούσαν όμως να το κάνουν.

Κάθε φορά πού περνούσαν από το σημείο εκείνο έριχναν και μια μικρή πέτρα στην αρχή και αργότερα άφηναν ένα όστρακο, ένα σπασμένο κομμάτι αγγείου όπου είχαν χαράξει το όνομα του δικού τους νεκρού. Όταν αυτοκράτορας έγινε για λίγους μήνες ο Ευγένιος Φλάβιος στα 392, οι Θεσσαλονικείς αναθάρρησαν και χάραξαν τα ονόματα των σφαγιασθέντων πάνω στην στήλη εκείνη που αιμορραγούσε μια φορά τον χρόνο, την ημέρα εκείνης της σφαγής. Αυτό δεν άρεσε στους φανατικούς εχθρούς των Θεσσαλονικέων και με την πτώση του αυτοκράτορα γκρέμισαν την στήλη.

Σεισμός Θεσσαλονίκης 1978

Το σπίτι ερήμωσε για χρόνια, ώσπου το κατοικήσαμε εμείς.Ένα βράδυ λίγο πρίν πέσουμε για ύπνο, άρχισε να αιμμοραγεί ο τοίχος του κεντρικού δωματίου, να ακούγονται κραυγές και χλιμιντρίσματα αλόγων. Τρομοκρατημένοι βγήκαμε έξω και κοιμηθήκαμε στο σπίτι ενός συγγενή μας. Την άλλη ημέρα δεν είδαμε ούτε ένα από εκείνα τα σημάδια. Ο πατέρας μου όμως εκείνη την χρονιά αρρώστησε σοβαρά και σε λίγους μήνες πέθανε.

«Μην κτίσεις στο σημείο αυτό γιατί είναι καταραμένο»

Η μητέρα μου δεν άντεξε τον τρόμο και κλείστηκε σε ψυχιατρείο. Ο μεγάλος μου αδελφός δολοφονήθηκε σε μια συμπλοκή, ενώ τα άλλα δύο αδέλφια μου, άγνωστο πως, πνίγηκαν στην θάλασσα. Έβλεπα να έρχεται και η σειρά μου όταν ένας άγνωστος με πλησίασε και με συμβούλευσε την επόμενη χρονιά, την ίδια ημέρα να κάνω την τελετή που συνήθιζαν οι αρχαίοι Θεσσαλονικείς, για να εξευμενίσω τα πνεύματα των σφαγιασθέντων.Επειδή δεν γνώριζα τι ακριβώς να κάνω, την ημέρα εκείνη συγκεντρώθηκαν κάποιοι άγνωστοι στο σπίτι μου που έψαλαν ύμνους που δεν είχα ακούσει ποτέ.

Με την τελετή αυτή προστατεύαμε έτσι κάθε χρόνο όχι μόνο το σπίτι μου αλλά και ολόκληρη την περιοχή του αρχαίου Ιπποδρόμου. Δυστυχώς οι άνθρωποι αυτοί πέθαναν από δυνάμεις πού εμείς πιά γνωρίζουμε καλά. Εάν πεθάνω και εγώ τότε κανείς δεν θα μπορεί να προστατεύσει τον τόπο. Μην κτίσεις στο σημείο αυτό γιατί είναι καταραμένο. Αν όμως κτίσεις δίδαξε στους κατοίκους να τιμούν τους νεκρούς προγόνους μας».

Φυσικά όταν η γυναίκα πέθανε και το κτίριο δόθηκε για αντιπαροχή, κανένας δεν υπολόγισε αυτήν την ιστορία.

Μια νέα μαρτυρία εμφανίζεται

Μια άλλη μαρτυρία καταθέτει τα εξής στοιχεία. «Η οικοδομή δεν κόπηκε στη μέση, ο έβδομος και ο όγδοος όροφος έφυγαν απ” την θέση τους ως ενιαία μάζα και αποκολλήθηκε εντελώς από την υπόλοιπη οικοδομή λίγο πριν σωριαστεί και υπόλοιπη πολυκατοικία. Επίσης, ο μηχανικός – εργολάβος που έχτισε την πολυκατοικία δυστυχώς καταπλακώθηκε όπως και η γυναίκα του. Όσον αφορά το ζαχαροπλαστείο «Νίκος» ακούγονται πολλά, όπως ότι είχε κόψει μια κολώνα για να μεταφέρει τα μηχανήματά του. Κάντε εσείς τώρα τη σύγκριση. Κολώνα που κόπηκε – Κολώνα που αιμορραγεί.

Αστικός μύθος ή γεγονότα; Σειρά συμπτώσεων ή μια προσπάθεια να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα; Όπως και να έχει, η συγκεκριμένη ιστορία παραμένει ζωντανή, παρά την πάροδο του χρόνου, κάτι που δεν μπορεί να είναι απλά τυχαίο.

Ο μεγάλος σεισμός της Θεσσαλονίκης το 1978

Ο μεγάλος σεισμός του 1978 στην Θεσσαλονίκη ήταν ύψους 6,5 ρίχτερ και είχε επίκεντρο 35 χιλιόμετρα ανατολικά-βορειοανατολικά της πόλης. Για 10 δευτερόλεπτα η Θεσσαλονίκη κουνιόταν, ενώ η δόνηση έγινε αισθητή σε ολόκληρη την Βόρεια Ελλάδα. 49 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους, εκ των οποίων 37 ήταν κάτοικοι της πολυκατοικίας στην Ιπποδρομίου. Συνολικά 220 άνθρωποι τραυματίστηκαν και χιλιάδες έμειναν άστεγοι.

Αν σε ενδιαφέρει η ιστορία και το παρελθόν της Θεσσαλονίκης, μπορείς να αναζητήσεις βιβλία σε web offer έως -70% με ένα κλικ!