Όταν παίχτηκε για πρώτη φορά τσόντα στην Θεσσαλονίκη, πολλοί ήταν εκείνοι που έσπευσαν να κόψουν εισιτήριο από περιέργεια. Άντρες, γυναίκες, παντρεμένοι, γόνοι καλών οικογενειών, καλλιτέχνες, φτωχαδάκια, κάτοικοι της επαρχίας, κυριολεκτικά όλοι. Με την εμφάνιση της βιντεοκασέτας σταδιακά το κοινό περιορίστηκε και η κίνηση έπεσε, κάποιοι κινηματογράφοι όμως είχαν ήδη προλάβει να καθιερωθούν. Ας γνωρίσουμε τους ναούς που έγραψαν την ιστορία του πορνό στην Θεσσαλονίκη.
Τσόντα, θηλυκό. α: συμπλήρωμα, προσθήκη β: το ύφασμα δεν φτάνει, θα χρειαστεί μια τσόντα γ: σκηνές πορνό ως συμπλήρωμα σε ερωτική ταινία (συνεκδοχικά) η ίδια η ταινία πορνό
Κινηματογράφος Λαϊκόν, το παιχνίδι γίνεται στις καμπίνες
Info: Μοναστηρίου 2 (εντός στοάς) στον Βαρδάρης. Τηλ. 2310 513880. Σελίδα στο Facebook.
Σε μια οικοδομή που χτίστηκε το 1958, ξεκίνησε να λειτουργεί ο κινηματογράφος Λαϊκόν. Οι Πεσματζόγλου, Τσαμπάζης και Νικολαΐδης έχτισαν το κτίριο, και όταν δεν μπορούσαν πλέον να ασχοληθούν με τον κινηματογράφο, το 1978 το νοίκιασε η εταιρία Ζαφειρίου- Ράππος. Αρχικά το Λαϊκόν έπαιζε δημοφιλείς ταινίες της εποχής, αλλά το 1990 έγινε η στροφή προς την «ποιότητα». Σε όλα τα χρόνια λειτουργίας του κινηματογράφου ποτέ δεν υπήρξε παρέμβαση εισαγγελέα. Μόνο το τμήμα ηθών έκανε τακτικές επισκέψεις, αλλά και αυτές τελείωσαν όταν το ηθών καταργήθηκε.
Οι επισκέπτες του ήταν κάθε λογής άνθρωποι, καθώς στην περιοχή υπήρχε το ΚΤΕΛ, μεταφορικές εταιρείες, βιοτεχνίες, η μεγάλη αγορά με στρατιωτικά είδη, ενώ σε απόσταση αναπνοής βρίσκεται ο σιδηροδρομικός σταθμός, τα Λαδάδικα και το λιμάνι. Οι εποχές, όμως, άλλαξαν και μαζί και η πελατεία. Πλέον, άντρες άνω των 50 το επισκέπτονται για να βρουν συντροφιά. Από παράξενα περιστατικά δε, άλλο τίποτα. Μερικά από αυτά διηγήθηκε στο περιοδικό Parallaxi ο Νίκος Σταμούλης, που εργάζεται στο ταμείο και ξέρει καλά τι εστί τσόντα στην Θεσσαλονίκη.
Η βασιλίσσα της τουαλέτας
«Είχα κάποτε έναν γιατρό, τακτικό πελάτη, ομοφυλόφιλο και γιόρταζα του Aγίου Νικολάου (πριν 25 -30 χρόνια το περιστατικό αυτό) και χτυπάει το κουδούνι του σπιτιού μου, ανοίγω και είναι αυτός με μια γλάστρα και μου λέει: Νίκο ήρθα να σου ευχηθώ για τη γιορτή σου. Έμεινα άφωνος, δεν το περίμενα να το κάνει αυτό το πράγμα για μένα. Ένας άλλος ήταν η βασίλισσα της τουαλέτας με όλα τα τεκνά γύρω και δεν άφηνε κανέναν να κατέβει αν δεν του δώσει την άδεια. Κάποιος άλλος ντυνόταν γυναίκα, άλλαζε την λάμπα από την τουαλέτα και έβαζε μια κόκκινη και του άρεσε να κάνει ότι είναι στην είσοδο ενός μπουρδέλου, δεν έκανε κάτι άλλο.
Ένα βράδυ Τσικνοπέμπτης σταματάει ένα τζιπάκι και κατεβαίνει μια νύφη με ουρά, με λουλούδια, με τα όλα της. Λέω τι κάνει μια νύφη τέτοια ώρα στον Βαρδάρη, πλησιάζει και βλέπω ότι είναι ένας πελάτης γνωστός. Μπαίνει και μου λέει: Νίκο δες τώρα πόσοι θα πάρουν τη νύφη. Μπορείς να φανταστείς τι χαμός έγινε.»
Από τα 35μμ με καράτε, περιπέτειες και western, λοιπόν, στα dvd και την τσόντα στην Θεσσαλονίκη. Η πρώτη προβολή γίνεται στις 10:00 το πρωί και οι πόρτες κλείνουν στις 4 το πρωί της επόμενης. 6 ώρες διάλειμμα είναι αρκετές. Μετά, κάποιοι επιστρέφουν αναζητώντας ξανά παρέα. Στις δύο αίθουσες του κινηματογράφου παίζουν straight (α’ αίθουσα) και gay (β’ αίθουσα) ταινίες, που ανανεώνονται κάθε Δευτέρα και Πέμπτη.
Η θρυλική Βίλμα, ένα ερωτικό άβατο
Info: Γλάδστωνος 7, Βαρδάρης, 2310-525216. Σελίδα στο Facebook.
Ο κινηματογράφος Βίλμα βρίσκεται στην περιοχή του Βαρδάρη, σε σημείο διακριτικό και εύκολα προσβάσιμο. Αφού πληρώσεις 5 ευρώ στο ταμείο, ακολουθείς μία από τις δύο σκάλες που οδηγούν στην κυρίως αίθουσα και βλέπεις original τσόντα στην Θεσσαλονίκη. Η μία σε βγάζει μπροστά από τα καθίσματα και η άλλη οδηγεί πίσω. Η ένταση του ήχου είναι χαμηλή, τόση ώστε να ικανοποιεί τους θεατές, αλλά να μην ενοχλεί τους ενοίκους των επάνω διαμερισμάτων. Πίσω από τα τελευταία καθίσματα και κοντά στις τουαλέτες, βρίσκονται όσοι περιμένουν για «παιχνίδι». Από εκεί αρκετοί καταλήγουν στον εξώστη, με τον χαμηλό φωτισμό και τα αρκετά καθίσματα, για να γνωριστούν καλύτερα.
Η Βίλμα για πολλές δεκαετίες αποτελεί άβατο για τις γυναίκες, οι οποίες δύσκολα μπαίνουν μέσα ακόμα και αν συνοδεύονται. Πολλές ιστορίες έχουν ακουστεί για το τι έχει παιχτεί στις αίθουσες και στις τουαλέτες, και δεν αναφερόμαστε σε ταινίες, αλλά ελάχιστες έχουν επιβεβαιωθεί. Η εχεμύθεια είναι νόμος για τους πελάτες που περνούν την πόρτα της. Αρκετοί διάσημοι έχουν βρεθεί εδώ, όσο και στους υπόλοιπους κινηματογράφους που έπαιζαν ταινίες πορνό στην περιοχή, με σκοπό να περάσουν καλά. Κριτικός γνωστού talent show χορού, ηθοποιοί και τραγουδιστές που έκρυβαν τις ερωτικές τους προτιμήσεις, αλλά και ποιητές και συγγραφείς ύμνησαν τον ομοφυλοφιλικό έρωτα στις σκοτεινές γωνίες της Βίλμας, γνωρίζοντας πως το μυστικό τους θα μείνει καλά κρυμμένο.
Σινέ Θεανώ, το στέκι των ανατολικών
Info: Επί της οδού Κωνσταντινουπόλεως στο ύψος της Μητροπούλου. Πλέον οριστικά κλειστό.
Ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος ήταν ο τελευταίος ιδιοκτήτης του μοναδικού τσοντάδικου της ανατολικής Θεσσαλονίκης. Η Θεανώ ξεκίνησε και αυτή να προβάλει ταινίες του Hollywood, αλλά αρκετά χρόνια αργότερα το γύρισε στο πορνό, όταν τα έσπασε με την εταιρεία διανομής. Επίσης, αναγκαστική ήταν η στροφή της από το φιλμ στο dvd για να μειώσει το κόστος.
Οι λίγοι επισκέπτες της, περνούσαν την περισσότερη ώρα τους συχνά στο καπνιστήριο, στο βάθος της αίθουσας. Το κυλικείο που λειτουργούσε εντός της, είχε τα τελευταία χρόνια μόνο την επιγραφή «Λουκάνικα» να θυμίζει την ύπαρξή του. Εκτός από την κεντρική αίθουσα, το στενό κουβούκλιο που ήταν καλά κρυμμένο στον χώρο έπαιζε σκληρή «τέχνη» για ομοφυλόφιλους. Εκεί συνήθως γινόταν και χρήση των προφυλακτικών που έπαιρνες δωρεάν στην είσοδο. 50άρηδες άντρες, περιφερόντουσαν στον χώρο, χάζευαν που και που την ταινία που έπαιζε, έπιαναν κουβέντα και γενικά έκοβαν κίνηση στον χώρο. Οι εποχές, όμως, άλλαξαν και πλέον οι γνωριμίες γίνονται μέσω διαδικτύου και εφαρμογών στο κινητό. Έτσι η Θεανώ έκλεισε οριστικά και ο χώρος της ψάχνει νέο ιδιοκτήτη.
